سی و یک شب

دیده اید از برخی آدم ها می پرسند: اگر فرصتی دوباره برایتان مهیا شود،‌دوباره همین مسیر را خواهید رفت؟
جواب اکثر افراد یا آرزوی مسیرهای دیگر است و یا تغییراتی جزیی و کلی در مسیری که پیموده اند.
دنیای افکار ما پر است از «ای کاش» ها و «اگر این کار می کردم» و «اگر این جوری می شد...»و ....
اما چرا ما گاهی با علم به اینکه این مسیری که می رویم مطلوبمان نیست و یا آخرش ناخوشایند است،‌دوباره بر حرکت در آن مسیر اصرار داریم؟
ما انسان ها معمولا توانایی و اراده تغییر مسیرمان کم است.و اصلا برای تغییر مسیر و شروع دوباره باید ابتدا بازبینی و پاک کردن بدی های گذشته اتفاق بیافتد ،‌تا اراده ای شکل بگیرد و جرکتی به وقوع بپیوندد.
شاید یکی از وجوهی که شب قدر را برتر از هزار ماه دانسته اند در این نهفته باشد،‌که می تواند یک شروع باشد.یکی فرمان وجود انسان را می گیرد و با درخواست خود او به سمت دیگر می پیچاند.حالا رانندگی در مسیر جدید به اراده و پشتکار من و شما بستگی دارد و کمک او.
اما اینکه خودش صدا می زند: کیه که بیاید تا حاجتش را بدهم،‌تا ببخشمش و گذشته اش را پاک کنم،‌همه گویای آن است که از آن طرف ،‌او از هیچ چیزی کم نگذاشته.
اگر من و شما بعد از شب قدر ،روزمان به همان گونه قبل سر شود،‌مشکل از خودمان بوده.
التماس دعا
(برداشتی آزاد از سخنان برخی بزرگان در مورد شب قدر)